Według pięknej włoskiej legendy ostatnie trzy dni stycznia (29, 30 i 31 stycznia) są tradycyjnie określane jako najzimniejsze w całej zimie. Nazywa się je Dni Kosów = Giorni della merla, ponieważ głównym bohaterem jest tu dzielny biały kos i jego rodzina. Teraz będziemy mogli dowiedzieć się, dlaczego kosy są teraz czarne.
Dawno temu pod koniec stycznia była tak ciężka zima, że rodzina białych kosów musiała schować się w kominie, aby nie zamarzła. Wydostali się z niego dopiero 1 lutego, całe czarne od sadzy. To właśnie od tego momentu ten kolor pozostał aż do dziś.
Według innej opowieści styczeń, który miał wtedy tylko 28 dni, co roku męczył pięknego i śnieżnobiałego kosa. Gdy tylko kos wydostawał się z ukrycia, aby zdobyć pożywienie, styczeń zawsze sprowadzał na niego mróz i burzę śnieżną. Z tego powodu przez cały rok kos przygotowywał się do tego. Gromadził jedzenie na cały miesiąc, aby nie musiał wychodzić. To właśnie dzięki temu przez cały styczeń ukrywał się w cieple. Ostatniego stycznia ptak wyszedł i zaczął radośnie śpiewać, co tak rozzłościło styczeń, że pożyczył trzy dni od lutego (miał ich jeszcze wtedy 31) i sprowadził taką zimę, że kos musiał się ukryć w kominie. Kiedy wyszedł stamtąd trzy dni później, jego piękne białe pióra były już na zawsze sczerniałe od sadzy.
I na koniec taka mała przepowiednia: mówi się, że jeśli te „dni kosa” będą zimne, to będzie piękna wiosna. I odwrotnie, jeśli jest ciepło, wiosna nadejdzie później.
