Jaskinię odkrył w 1840 r. Antonio Federico Lidner, w roku 1897 zbadał ją Andrea Perko, w 1905 roku udostępniono ją zwiedzającym, a w 1957 zainstalowano w niej elektryczne oświetlenie.
Odwiedzający jaskinię mogą się przyłączyć do godzinnego zwiedzania z przewodnikiem - droga w głąb jaskini prowadzi po wielu schodkach podzielonych na kilka ramp, z których się roztacza widok na wnętrze jaskini.
Na głębokości 80 m znajduje się największa część - Grande Caverna o niewiarygodnych rozmiarach 98x167x76 m, najniższa część leży 101 m poniżej poziomu wejścia. Znajdują się tu stalaktyty i stalagmity, wraz z 12-metrowym stalagmitem Colonna Ruggero oraz geofizyczna stacja badawcza.
Przed wyjściem uwagę zwróci wystawiony szkielet olbrzymiego niedźwiedzia jaskiniowego, który zamieszkiwał te okolice do końca epoki lodowcowej.
