Weneckie wyspy

Murano jest drugą co do wielkości wyspą laguny. Znajduje się ok. 1,5 km od centrum Wenecji. Słynie przede wszystkim z tradycyjnej produkcji szkła - luster, kryształów, biżuterii i sztucznych pereł. Początkowo szkło wyrabiano w Wenecji, ale w XIII w., ze względu na bezpieczeństwo, przeniesiono jego produkcję na wyspę Murano. W mieście działa muzeum poświęcone technikom tworzenia szkła (Museo Vetrario), w którym za niewielką opłatą można wziąć udział w pokazach obróbki szklanej masy. Poza szklanymi naczyniami wyrabia się tu wielobarwne ornamenty składające się z kolorowych kwiatków zwane millefiori (tysiąc kwiatów) oraz niewielkie kostki, z których układa się mozaiki.

  

  

Burano, kolejna znana wyspa, przykuje uwagę już na pierwszy rzut oka. Kolorowych domków stojących nad kanałami nie można nie zauważyć. Podobno ich jaskrawe barwy miały wskazywać drogę we mgle powracającym z połowu rybakom. Ta niewielka rybacka osada nie słynie jedynie za sprawą swojej charakterystycznej zabudowy. Już od XVI wieku miasteczko jest znane z produkcji koronek. Powstała tu koronkarska szkoła oraz muzeum koronki z kolekcją 68 tys. wzorów. 

Ostatnia z wysp, Torcello, jest uważana za najpiękniejszą. Położenie ok. 10 km na wschód od Wenecji, przy głównym trakcie handlowym, zapewniało wyspie bogactwo i opinię kolebki weneckiej kultury. W V w. osiedlili się na niej mieszkańcy Altino uciekający przez najazdami Longobardów, a w VII w. przeniesiono tu biskupstwo i wybudowano katedrę S. Maria Assunta, która jest wspaniałym przykładem stylu bizantyjsko-weneckiego. Od tego czasu do X w. miasto przeżywało rozkwit. W XV w. zaczęło jednak podupadać. Konkurencją dla niego stawały się Wenecja i Burano, wysychająca laguna utrudniała żeglugę, a malaria dziesiątkowała mieszkańców wyspy. Obecnie Torcello zamieszkuje tylko ok. 60 osób, a główną atrakcją turystyczną wyspy jest katedra ze słynną XIII-wieczną mozaiką.